La vie en ville deel 2

Ben beetje moe op het moment, dus wat kun je dan beter doen dan even relaxt internetten?
Heb gistermiddag 'grote' conferentie gehad van ons project en daarvoor waren alle trainee die in Kameroen aanwezig zijn gekomen en dat moest natuurlijk eindigen in de nachtclub. Het afrikaanse dansen is erg interessant, maar ook moeilijk. Ik doe erg mn best en wil graag geloven dat ik het beetje onder de knie begin te krijgen. Het is voor nederlandse maatstaven een beetje schunnig, zeg maar gerust vunzig, maar goed je moet je aanpassen aan de cultuur. Het echte close dansen waar ze hier ook aan doen is toch echt niet aan mij besteed. Kan niet ophouden met hysterisch te gaan lachen als ze beetje tegen je aan beginnen te dansen. Maar nu heb ik vandaag gehoord dat onze vrienden bang zijn dat we hun niet aardig vinden of niet lekker vinden ruiken of zoiets omdat we steeds hun handen van onze kont af halen. DAt is blijkbaar erg onbeleefd hier. Heb maar uitgelegd dat in onze cultuur het helemaal het tegenovergestelde is. Wat ze hier trouwens ook echt doen is schuivelen. Ik had gedacht dat ik daar niet meer aan hoefde mee te doen na de brugklas, maar sneeuwbal en andere leuke spelletjes worden hier nog in ere gehouden. Op een ander feestje werden henrike en ik gezellig omgeroepen door de dj om samen met voor ons totaal onbekende kerels op de dansvloer te gaan staan. Het licht ging uit en er werd een waanzinnig slijmerige celine dion nummer opgezet wat ook nog eens heel erg lang duurde en we moesten gaan schuivelen. Ik schoot wederom in de lach, en probeerde om mn partner toch een beetje op afstand te houden. DAt was toch niet helemaal de bedoeling want iedereen om ons heen was innig verstrengeld aan het dansen. Hoe mooi intergatie ook is, dit is dus nog niet helemaal gelukt. Er zijn overigens ook foto's gemaakt waar je henrike en mij verbijsterd naar elkaar ziet kijken.....
De muziek hier is trouwens ook verhaal apart. Westlive zijn hier de helden, en celine dion en alle andere soortgelijke zangeressen zijn immens populair. Hoe simpeler hoe beter eigenlijk. Maar ze hebben ook gezellige afrikaanse muziek die in het begin nogal monotoom lijk. Nu ik het wat langer heb gehoord begin ik de smaak te pakken te krijgen. En daar dan ook nog eens een paar afrikaanse moves bij, het komt helemaal goed met ons inburgeringsexamen!

Naast als ons gefeest moet er natuurlijk ook gewerkt worden. En we zijn nu hard bezig met een computercursus in het frans te ontwikkelen. Alles moet nog gemaakt worden en geregeld dus dat is veel werk. Verde moeten we ook voor onze NGO wat administratief werk doen.
Om heel eerlijke te zijn ben ik echt verbijsterd over het werktempo hier. Niemand doet hier wat, ze slapen een beetje op het werk en dat is het. Misschien zie ik het niet goed en gebeurt er eigenlijk ondertussen heel veel. Maar ook zoiets als afspraken nakomen, iedereen komt ontzettend te laat. En dan heb ik het niet over een maastrichts kwartiertje, maar gerust een uur of 2 a 3. Ook op ons congres dat om 4 uur zou beginnen was de zaal nog niet geopend om half 5 en toen moest alles nog opgebouwd worden. Grappig is dan wel dat alle mensen gewoon meehelpen, ook de hoge gasten.
Maar goed, ondertussen maakten wij diepe indruk omdat we al binnen een dag een simpel word documentje in elkaar geflanst hadden. HEt kostte ons 10 min, we zeiden dat we 3 uur hadden gewerkt en zij hadden verwacht dat het twee dagen zou duren. Onze tolk/'parasiterende engels leraar die stiekem gratis computerles volgt van het arme kinderenschooltje' riep verbijsterd uit dat wij blanken zeker nooit sliepen dat we zo veel gedaan krijgen. Het is een extreem grappig ventje die engels geeft en frans meent te spreken. In mijn opinie spreekt hij beide niet. Hij is de enige engels leraar van de school en spreekt een gruwelijk pigeon english waar ik echt geen flikker van begrijp. Zijn frans is nog duidelijker maar heb vermoeden dat dat toch eigenlijk ook niet al te best is. Maar ja, mijn frans is ook om te huilen dus echt zeker weten doe ik het niet. Verder eten we als we werken 's middags bij onze baas en zn familie en vaak blijft ook de engels leraar mee eten en nog wat andere gasten. En terwijl we ons best doen om met onze handen het kameroense gerecht naar binnen te krijgen moeten we ook nog huwelijksaanzoeken afslaan van de aanwezige gasten. We eten hier vaak Kombo of Gombo, weet niet hoe je het schrijft. Samen met mais couscous. Doe echt mn best maar blijf braakneigingen houden. Het is een soort groen slijm met een soort deegbal. Maar er zijn ook heel veel ontzettend lekkere dingen hier natuurlijk. Henrike en ik eten ons helemaal rond aan gefrituurde plantain. Waanzinnig vet, maar kan er toch elke dag wel een bordje van op. En is natuurlijk ook zeer bevordelijk voor 'the african body'.
Ons werk voor het aidsproject wil helaas nog niet echt van de grond komen. Zeg nmaar gerust dat het volgens mij een beetje opgegeven is. Niemand die zich daar overigens druk over maakt. Er zijn geen leerlingen want er is geen school, en de associations de quartier, de buurtverenigingen gaan ook op vakantie!! Dat hadden ze dus nog niet bedahct toen ze ons hier heen haalden. We proberen nu om toch wat zinnigs te doen door de volgende cyclus van het programma beter voor te bereiden. We hebben een antropoloog gevonden die mee wil werken, dus heb goede hoop dat ik wie weet toch nog een heel klein beetje iets zou kunnen doen.
In de tussentijd werken we wel heel hard aan een betere beeldvorming over het rijke westen. Zo leven we niet allemaal in een villa, en hebben we niet onbeperkt geld. Natuurlijk veel meer dan de mensen hier maar we leven niet allemaal zoals in Beverly 90210. En dat beeld is hier toch wel erg levendig. Ook heb ik uitgelegd dat bij ons niet alle dieren in een labarotorium leven. En dat we ook muizen hebben die in het bos leven. De discussies of homosexualiteit en aids door de blanken naar afrika zijn gebracht is nog niet afgelopen.
Zoals je kunt lezen gaat alles nog steeds goed, ook al moet ik morgen weer om 5 uur op om te gaan sporten, en ik heb nog spierpijn van het dansen.....
Heele dikke kus Laura