Douala

Hi allemaal,

De reis is goed verlopen. In casablanca overgstapt en met heel weinig mensen naar Douala gevlogen. Het is toch niet de meest populaire vakantieplaats blijkt. Maar daardoor konden we wel languit op drie stoelen slapen en ging de reis een stuk sneller. En om half 1 waren we al geland.
Het vliegveld is veel beton, en veel groen, en het was er warm en heel erg vochtig. Eigenlijk precies wat je verwacht van een afrikaans land. In de bagagehal kon je de mensen buiten zien staan wachten en tot onze grote verassing bleek iemand een bordje met AIESEC omhoog te houden. Dat was Hubert! Hij heeft ons ontvangen, wist zelfs hoe we heetten, en regelde een soort onderhandse geld transactie zodat we een klein beetje mee kunnen draaien in de cash economie hier. Ze hebben welgeteld 4 pin automaten hier, die we allemaal gezien hebben vandaag, maar geeneen accepteerd mastercard. We hebben dus een probleem, maar maandag wordt het opgelost als we de trotse eigenaars zullen worden van een traditioneel kameroens bankboekje.
Maar goed, we vertrokken van het vliegveld in mooie oranje taxi, die volgens henrike nooit door de apk keuring heen zou komen, en die het helaas niet deed, dus moesten we aangeduwd worden door de andere taxi chauffeurs. En toen reden we door een heel erg donkere afrikaanse nacht. Over een heel erg afrikaanse weg met allemaal gaten.
Verder logeren we hier dus in het hoofdkwartier van aiesec. De organisatie heeft hier dus ook een huisje. Het is voor de begrippen hier vast erg mooi, ik moest even wennen. Maar het heeft ook allemaal wel wat. Het ziet er hier een beetje uit als het tropensmuseum meets burgers bush. De vochtigheid is indrukwekkend. Maar het is dan ook regenseizoen. Als we verder zullen trekken naar het noorden wordt het een soort sahara, dus probeer te genieten van de frisheid hier.
Als laatste is het eten hier erg lekker. Vanochtend ontbeten met advocade met gecondenseerde melk eroverheen. En ja, dat is een rare combinatie, maar wel erg lekker! Het was alleen beetje veel, dus kreeg het lang niet allemaal op. Hubert maakt zich nu zorgen om ons. Toen Henrike vertelde dat ze waarschijnlijk gewicht zal verliezen van het wonen in afrika en de lariam, was Hubert erg meelevend. Het speet hem heel erg voor haar. Toen henrike vervolgens uitlegde dat dat niet zo heel verdrietig was volgens haar, legde hubert uit dat in afrika ze vrouwen wat ronder mooi vinden. Dun vonden ze maar lelijk. En toen probeerde hij zich te verontschuldigen naar mij toe door te zeggen dat ik er geloof ik nog net mee door kon. Tja... ik zal toch mn ontbijt maar helemaal op moeten eten.
Nu we een klein financieel probleempje hebben moeten we tot maandag wachten voordat we verder kunnen gaan plannen. Tot die tijd wachten we ook op Piero, onze contactperoon uit Peru, en twee canadese meisjes in wiens bed we nu slapen. En we zijn uitgenodigd om vanavond mee te gaan naar een nachtclub met Hubert. Nadat hij henrike een paar danspasjes zag maken is hij ervan overtuigd dat we mee kunnen dansen hier. We zullen zien.
Heel veel liefs, Laura